ΠΑΡΑΠΟΝΑ.

Αυτή η ανάρτηση είναι ξεχωριστή ,και διαφορετική από όσες έχω συνηθίσει.Αποφάσισα να προσπαθήσω να καταλάβω περισσότερο τους ανθρώπους και τον τρόπο που μου φαίρονται.Αφορμή ένα περιστατικό που έγινε χθές βράδυ,σε κάποιο μέρος που πήγα για να περάσω καλά.Δεν ήταν σημαντικό,και θα μπορούσε να θεωρηθεί αστείο ανάμεσα σε ανθρώπους που βρίσκονται συχνά.Ένα αστείο της παρέας,αν δεν ήταν το ύφος τόσο περιφρονητικό.Εκείνη τη στιγμή θύμωσα πολύ με τον εαυτό μου,που αφήνει τους ανθρώπους να του φέρονται με τέτοιο τρόπο.Ήμουν έτοιμη να γράψω εκείνη τη στιγμή το τι έγινε.Αλλά αποφάσισα να το σκεφτώ καλύτερα,μήπως και του έδωσα μεγάλη σημασία.Σήμερα,και μετά από πολλή σκέψη,κατάλαβα πως μιά ζωή έτσι φέρομαι.Αφήνω τον εαυτό μου λεία σε όσους έχουν την όρεξη να με κοροιδέψουν ή να γελάσουν μαζί μου.Δυστυχώς αυτό ξεκινάει από πολύ παλιά.Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πήρε πολλά από μένα,και να μην με περιφρόνησε.Γιαυτό ,κλείστηκα περισσότερο μέσα,κυριολεκτικά και μεταφορικά,και αποφάσισα να μείνω λίγο παραπάνω με μένα.Ηζωή εξακολουθεί να με διδάσκει,και να μου δίνει μαθήματα.Είναι η πρώτη φορά που γράφω αυτά που σκέφτομαι,που δεν τα συζητάω με κανέναν,και ο λόγος είναι πως όταν το έκανα,πήρα κακία και εκδίκηση.Θα μου επιτρέψετε λοιπόν για μιά φορά να παραπονεθώ τόσο πολυ.Να είστε καλά.