Image and video hosting by TinyPic

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

Πριν από 11 χρόνια μου δώρησαν  ένα μικρό σκυλάκι που όταν το πήρα αγκαλιά, γαντζώθηκε πάνω μου.Το μεγάλωσα με μπιμπερό. Είναι η παρέα μου.Στα 4 χρόνια της την ερωτεύτηκε ένας κούκλος.Κοιμόταν στο πατάκι της πόρτας και δεν έφευγε όσο και να του έλεγα πως δεν τον θέλω για γαμπρό.Αφού ο άντρας μου τον λυπήθηκε και τον τάιζε.Και μετά χμ!Γεννήθηκαν λοιπόν 2 παιδάκια.Το ένα έμοιαζε με τον πατέρα του,
 
Ο ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Δεν είναι κούκλος;
Ταγαπήσαμε οικογενειακώς και δεν θέλαμε να τον δωρίσουμε.
Και ένα κοριτσάκι,



 Είναι λίγο ντροπαλή (θα βγάλω άλλες φωτογραφίες, τώρα κοιμάται) και γεννήθηκε με ένα πρόβλημα στα ποδαράκια του.Δεν λυγάνε τα πίσω πόδια αλλά μη στενοχωριέστε, τρέχει πιο γρήγορα από όλους, σαν καγκουρώ.
Και η μαμά η Φοίβη. Δεν είναι ράτσας αλλά την αγαπάμε πολυ και μας κάνει ότι θέλει.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Σήμερα γιορτάζουν όλες οι γυναίκες.Χρόνια μας πολλά λοιπόν.Να είμαστε καλά και να χρωματίζουμε τη ζωή των δικών μας.Θα μου επιτρέψετε να γκρινάξω λίγο,επειδή είμαι λίγο θυμωμένη με τον εαυτό μου.Εξάλλου θεωρώ το blog κάτι σαν προσωπικό ημερολόγιο.Είμαι θυμωμένη επειδή επιτρέπω σε κάποιους να με μεταχειρίζονται σαν καροτσάκι του σούπερ μάρκετ.Όταν μου ζητηθεί   βοήθεια δίνομαι με όλο μου τον εαυτό,χωρίς να κρατώ τίποτα για μένα, χωρίς να νοιάζομαι για μένα.Και νομίζω πως έτσι σκέφτονται όλοι.Δηλαδή ,μη νομίζετε πως περιμένω ανταλλάγματα ,αλλα΄απλώς να μου φέρονται ανθρώπινα,κοινώς χωρίς πονηριά(γιατί εγώ δεν έχω) . Κάθε φορά λέω δεν θα το επιτρέψω ξανά και κάθε φορά συμβαίνει το ίδιο.Λυπάμαι αν σας κούρασα.Σας εύχομαι μια καλή εβδομάδα.