Πριν από 11 χρόνια μου δώρησαν ένα μικρό σκυλάκι που όταν το πήρα αγκαλιά, γαντζώθηκε πάνω μου.Το μεγάλωσα με μπιμπερό. Είναι η παρέα μου.Στα 4 χρόνια της την ερωτεύτηκε ένας κούκλος.Κοιμόταν στο πατάκι της πόρτας και δεν έφευγε όσο και να του έλεγα πως δεν τον θέλω για γαμπρό.Αφού ο άντρας μου τον λυπήθηκε και τον τάιζε.Και μετά χμ!Γεννήθηκαν λοιπόν 2 παιδάκια.Το ένα έμοιαζε με τον πατέρα του,
Ο ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Δεν είναι κούκλος;
Ταγαπήσαμε οικογενειακώς και δεν θέλαμε να τον δωρίσουμε.
Και ένα κοριτσάκι,
Είναι λίγο ντροπαλή (θα βγάλω άλλες φωτογραφίες, τώρα κοιμάται) και γεννήθηκε με ένα πρόβλημα στα ποδαράκια του.Δεν λυγάνε τα πίσω πόδια αλλά μη στενοχωριέστε, τρέχει πιο γρήγορα από όλους, σαν καγκουρώ.
Και η μαμά η Φοίβη. Δεν είναι ράτσας αλλά την αγαπάμε πολυ και μας κάνει ότι θέλει.