Αγαπημένη μου φίλη.
Γνωριζόμαστε πόσα;15 χρόνια; Περάσαμε μαζί πολλά.Αναλύσαμε συναισθήματα,προβλήματα,χαρές, λύπες, κεντήσαμε μαζί,γελάσαμε,κλάψαμε μαζί,μου στάθηκες σε δικά μου προβλήματα,σου στάθηκα σε δικά σου,θυμάσαι τότε που πάντρευες την κόρη σου και έχασες τον πατέρα σου;θυμάσαι τα προβλήματα που λύθηκαν ;Τη χαρά που πήρα όταν έγινες γιαγιά;Τα παράπονά σου που μου έλεγες ξέροντας πως θα μείνουν εκεί και όχι παραέξω; Σου γράφω για να σου θυμίσω κάτι που μου είχες πει."όταν θα μοιάσω στη μαμά μου και κάνω ότι και αυτή,να μου το πείς"Ε!λοιπόν ,ναι της έμοιασες,και κάνεις ακριβώς ότι και κείνη.Και σου το λέω γιατί λυπάμαι που χάνεις την ουσία.Δεν κάνουν τον άνθρωπο ούτε τα λεφτά ούτε τα αξιώματα.Έτσι,εσύ που με ξέρεις,δεν σε θέλω πλέον για φίλη.
Θρίλερ στο Μεσολόγγι: 30 νέοι μάρτυρες για τη δολοφονία του Μπάμπη
Πριν από 27 δευτερόλεπτα