Image and video hosting by TinyPic

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Η ΓΙΑΓΙΑ -ΕΛΕΝΗ

Καθημερινά,συναντάμε ανθρώπους,που άλλοι μας κάνουν εντύπωση,και άλλοι όχι.Προσωπικά,προσέχω τους ανθρώπους,τους παρατηρώ,και αν κάποιος μου κάνει εντύπωση,καταγράφονται στο μυαλό μου,τα λόγα του,οι κινήσεις του,και η φιλοσοφ'ια του για τη ζωή
.Επί μια εβδομάδα,βρισκόμασταν στο νοσοκομείο,επειδή η πεθερά μου είχε κάποιο πρόβλημα υγείας.Ευτυχώς όλα πήγαν καλά,και τώρα είναι πλέον στο σπίτι.Σήμερα λοιπόν θα σας μιλήσω για τη γιαγιά΄Ελένη,που ήταν στον ίδιο θάλαμο με την πεθερά μου,στο διπλανό κρεβάτι.
Η γιαγιά αυτή,πάσχει από Αλτσχάιμερ,και έπαθε σοβαρό έμφραγμα,με αποτέλεσμα να νεκρωθεί η μισή της καρδιά.Στη συνέχεια καταστέφονται οι νεφροί σιγά-σιγά,και δεν έχει πολλά περιθώρια.Μου έκανε λοιπόν εντύπωση,η 86χρονη γιαγιά,μια υπερήφανη,πανέξυπνη,διπλωμάτισσα και με φοβερό χιούμορ γιαγιά.Κάθε βράδυ,στις 8,είχε τάση φυγής,έπαιρνε το μπαστούνι της και την προλαβαίναμε στην πόρτα,και μετά το αυτοκόλλητο που της έβαζε η νύφη της,ηρεμούσε.Ο καρδιολόγος απορούσε,που έβρισκε τη δύναμη να περπατά,και να πηγαίνει τουαλέτα.
Όλη της η έννοια,ήταν τα 3 αγόρια της,οι νύφες και τα 6 εγγόνια,καθώς και το δισσέγγονο.Μαθημένη μια ζωή να φορά μακριά ρούχα,ντρεπόταν γιατί η νυχτικιά ήταν λίγο πιό κάτω από το λαιμό,και την έβλεπαν τα αγόρια της.Σιγά-σιγά η κατάστασή της γινόταν χειρότερη,αλλά το μυαλό της παρέμενε ξυράφι,εκτός λίγων εξαιρέσεων.Μου διηγήθηκε το γάμο της,πως πήγε νύφη πάνω στο άλογο,τα γλέντια που έκαναν,τα παιδιάτης.Στις νύφες της ,κρατούσε μια στάση τέτοια ,ώστε να μην χαλάει το χατίρι σε καμιά.Ξέρετε τώρα,αρχίζουν "εγώ έμεινα τόσο,εσύ θα μείνεις βράδυ,εγώ πρωί κτλ".Μέρα με τη μέρα,η ανάσα της γινόταν δύσκολη,ανάμεσα στα μηχανήματα ,στο οξυγόνο,βρήκε τη δύναμη να πει στη μια νύφη:μη μιλάς πολύ,να μιλάς λίγο,και μετρημένα:Ανασηκωνόταν όταν έβλεπε τα παιδιά της,για να τους δείξει πως ήταν καλά,για να μην τα στενοχωρέσει.Έκανε προσπάθειες να στέκεται με αξιοπρέπεια ,όπως έζησε πάντα,σύμφωνα με αυτά που έλεγαν οι νύφες της.Όταν της έλεγα,λεβέντισσα γιαγιά,μου απαντούσε"τώρα είμαι σαν δαυλί καμμένο"Της έδωσα να μυρίσει τα τριαντάφυλλα που είχαμε στο βάζο,τα έχωσε στο πρόσωπό της με μιά λαχτάρα,και μου είπε,"δεν μυρίζουν"και άρχισε να μου λέει τα χρώματα από τα δικά της λουλούδια,και το άρωμα από το καθένα.Ελπίζω να είναι κοντά μας αρκετό και ρό ακόμη,και σας χαρίζω τους στίχους που μου έμαθε.
Στα Καστανιώτικα βουνά,
που δεν τα ολογυρίζουν
και όποιος τα ολογύρισε,
έπεσε στο φαράγγι.
Τα ολογύρισε ο νιός,
απάνω στο φαρί του,
του πέφτει το μαντήλι του,
και η φούντα από το σπαθίτου.
Αν τά΄βρει νιός να τα κρατήσει,
αν τά΄βρει γέρος να τα στείλει.

38 σχόλια:

anthivolon είπε...

H γενιά που ανήκει η γιαγιά Ελένη είναι μια γενιά που έχει περάσει πολλά, φτώχεια, πολέμους, δυστυχία, κατοχή. Όλα αυτά επηρέασαν τις ζωές τους και τους χαρακτήρες τους, τους έκαναν πιο σκληρούς αλλά και πιο δυνατούς, πιο συγκαταβατικούς αλλά και πιο επιεικείς και τους έδωσαν μια χαρακτηριστική περιφάνεια, που τους έκανε να μη δείχνουν ποτέ ότι περνούν δύσκολα!!
Ενδιαφέρον χαρακτήρας λοιπόν η γιαγιά Ελένη που μας περιγράφεις σήμερα!!
Καλό βράδυ

marilise είπε...

πως στάθηκες τόσο γενναιόδωρη σε τούτη την διήγηση , μονάχα αυτό έχω να πω , μας χάρισες και συναίσθημα και άγγιγμα και άρωμα , αυτό μονάχα !!!!!!

Μαiρη είπε...

Πώς να καταφέρεις να αποδεχτείς πως γέρασες, πως δεν είσαι πια δυνατός, πως επιβαρύνεις τους γύρω σου, πως σύντομα θα φύγεις από τη ζωή...απίστευτα δύσκολο...

ρίτσα είπε...

και τη γιαγιά μου την έλεγαν ελένη και συγκινήθηκα...
τι ωραίοι στίχοι, τι παράξενη η κατάληξη των ανθρώπων...

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Αχ αυτές οι γυναίκες που ζήσανε για να χαρίζουν...
Που πέρασαν χρόνια δύσκολα σιωπηλά, σαν έτσι να έπρεπε.
Πόσο οικείες μου είναι αυτές οι γυναίκες!
Μου θύμησες αγαπημένες μου που χάθηκαν με αξιοπρέπεια όπως ακριβώς έζησαν!!
Καληνύχτα κοριτσάκι!!!

Artxx είπε...

Είσαι απολαυστικότατη.. η γιαγιά Ελένη ακόμα και αν καταλαβαίνει πως φτάνει στο τέλος, έχει αξιοπρέπεια και μεγάλη καρδιά που δεν θέλει τα "παιδιά" της να στεναχωριούνται. Στέκεται δυνατή στα πόδια της και ενδυναμώνει το κόσμο που αγαπά με το χαρακτήρα της. Σεβασμός.

Είναι ωραίο να παρατηράς τους ανθρώπους και να τους ξεχωρίζεις..

( fortounata) είπε...

anthivolon,συμφωνώ με όλα αυτά που λες,αλλά απέκτησαν και μια φιλοσοφία που οι νεώτεροι δεν θέλουν να την καταλάβουν.καλό βράδυ και σε σένα.

( fortounata) είπε...

marilise,να είσαι καλά,καλό βράδυ.

( fortounata) είπε...

Μαίρη,αυτό είναι που μου κάνει εντύπωση σε τέτοιες ηλικίες.δεν το κάνουν όλοι αυτό.

( fortounata) είπε...

ρίτσα,είναι η φυσική κατάληξη των ανθρώπων,δεν πρέπει να το ξεχνάμε καθημερινά αυτό.

( fortounata) είπε...

Αντιγονάκι μου,από αυτούς τους ανθρώπους μαθαίνω πολλά,και καλυτερεύω και γω.καλή σου νύχτα,φιλάκια πολλά.

( fortounata) είπε...

Art8sally,μόνο σεβασμός σ'αυτούς τους ανθρώπους.απόψε που τηλεφώνησα στη νύφη της,μου είπε πως σε 3 μέρες θα βγούν από το νοσοκομείο,και χάρηκα γιατί η γιαγιά είχε λαχτάρα να πάει στο σπίτι της.

zeidoron dtsoukas είπε...

Αγαπητή Φουρτουνάτα της ίδιας εποχής είναι κι η μητέρα μου κι αυτές τις μέρες συμβαίνει να ζούμε περίπου τα ίδια μ' αυτά που περιγράφεις για τη γιαγιά Ελένη!Είχε μάθει συνέχεια να προσφέρει και τώρα στεναχωριέται που τη βοηθάμε!Αλλοι άνθρωποι,περήφανοι δεν θέλουν να γίνονται βάρος σε κανέναν.Μακάρι να τις έχει καλά ο θεός όσο περισσότερο γίνεται.

( fortounata) είπε...

zeidoron,αυτό εύχομαι και γω για όλους αυτούς τους ανθρώπους,και μακάρι να τους μοιάσουμε.

ΦΟΥΛΗ είπε...

Αγάπη και σεβασμός σε τέτοιους αξιοπρεπείς ανθρώπους!!! τι άλλο μπορούμε να προσφέρουμε;Καλημέρα ..

Mana είπε...

Πρέπει να είναι εξαιρετικά δύσκολο να σβήνει το σώμα σου και το μυαλό σου να πετά. ελπίζω το τέλος να είναι εύκολο για τη γιαγιά Ελένη.

Asteri (Maria) είπε...

Με μία λέξη .... ΛΕΒΕΝΤΙΣΑ η γιαγιά

( fortounata) είπε...

ΦΟΥΛΗ,καλημέρα,αυτό πρέπει να τους προσφέρουμε.

( fortounata) είπε...

Mana,όλη αυτή η αγωνία και το άγχος,είναι που φέρνει το έμφραγμα.

( fortounata) είπε...

Αsteri,έτσι την έλεγα και γώ.

Ανώνυμος είπε...

Θαυμάζω τους ανθρώπους που διατηρούν και τη διαύγεια του μυαλού τους αλλά προπαντός την αξιοπρέπεια τους ακόμα και όταν το σώμα "σβήνει". Λεβέντισσα η γιαγιά Ελένη κι άνθρωπος που χόρτασε τη ζωή

loulou είπε...

Ψυχούλα μου, μετέφερες αυτην την ιστορία με τέτοιο θαυμάσιο τρόπο, που νόμιζα προς στιγμήν οτι ημουνα εκει δίπλα σας και άκουγα...Με απλα λόγια η μεγάλη άνθρωποι δίνουν μαθήματα ζωής!!

Καλή σου μέρα.

Loulou

( fortounata) είπε...

invictus,και γω τους θαυμάζω,γιαυτό έγραψα για τη γιαγιά.

( fortounata) είπε...

loulou,ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.είναι αλήθεια,αν προσέξουμε τους ανθρώπους δίπλα μας,θα μάθουμε πολλά.καλή μέρα και σε σένα.

mia maria είπε...

Πολύ ωραία η ανάρτηση σου! Μακάρι και η οικογένεια της να χαίρεται τις διηγήσεις της γιατί αν πάσχει πράγματι από Αλτσχάιμερ, πολύ σύντομα δε θα είναι πια η ίδια! Συγνώμη που είμαι απαισιόδοξη αλλά το είχα στο σπίτι μου το πρόβλημα και το είδα σε όλο του το μεγαλείο!

Ανώνυμος είπε...

Μου θύμισε τη γιαγιά μου!

Φοράει 22 κομπινεζόν μη και φανεί το δέρμα της.

Αχ αυτές οι γιαγιάδες!

Ας έχουν καλά στερνα.

Νομίζω εδώ κολλάει γάντι η ευχή!

kiki είπε...

Είδες πόσο σοφες γίνονται με τα χρόνια; Και κουράγιο που είχε! Ας είναι καλά!

marilise είπε...

έχω κάτι φυλαγμένο για σένα θάρθεις να το πάρεις ?
φιλάκια !!!!!

( fortounata) είπε...

bigmama,δυστυχώς δεν είναι μόνο το Αλτσχάιμερ,έχει και άλλα προβλήματα
εύχομαι να τα ξεπεράσει.

( fortounata) είπε...

coula,όντως καλά στερνά.το εύχομαι για όλους μας,γιατί περνάνε γρήγορα τα χρόνια ,τουλάχιστον να περνούν καλά.

( fortounata) είπε...

kiki,μακάρι να έχουμε το κουράγιο της.

( fortounata) είπε...

marilise,ευχαριστώ πολύ καλή μου,να είσαι καλά.εμείς έπρεπε να σου κάνουμε δώρο.

anthivolon είπε...

Σ΄ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου στο blog μου!!
Σε φιλώ!!

painter είπε...

Σε ευχαριστούμε πολύ που μοιράστηκες μαζί μας αυτή την ιστορία... πραγματικά με συγκίνησες...

Σήμερα ανακάλυψα τη σελίδα σου και χάρηκα πολύ... είναι πολύ ωραία αυτά που γράφεις...

Καλή σου μέρα!!!

( fortounata) είπε...

anthivolon,να είσαι καλά.

( fortounata) είπε...

painter,καλώς ήρθες.ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Είδες τι κρύβουν μερικές φορές οι γέρικες καρδιές.Σήμερα συμπτωματικά στο ιατρικό κέντρο που έκαμνα τις εξετάσεις μου είδα μια γιαγιά που τη λάτρεψα σαν εικόνα.Ήταν 84 ετών, με υπέροχο σοβαρό ασπρόμαυρο ντύσημο πολύ όμως σύγχρονο, το μαλλί άσπρο μα καλοχτενισμένο, μαργαριταρένιο κολιέ, σκουλαρίκι, δαχτυλίδι ασορτί με ένα διακριτικό άρωμα που έμενε πίσω της καθώς περνούσε.Δεν άντεξα και της το είπα: -είστε πού όμρφη κυρία, μπράβο σας.Γέλασε και μου είπε : -χρυσό μου είμαι 84..-κι εγώ 57 της είπα!-...σχεδόν παιδί μου απάντησε και γέλασα.το ετοίμαζα ανάρτηση για αύριο και καθώς ήρθα σε σένα είδα αυτά που έγραφες.

( fortounata) είπε...

Αχτίδα μου,μου αρέσουν και αυτές οι καλοντυμένες κυρίες που δεν αφήνουν τον εαυτό τους.σαν την πεθερά μου,που ντύνεται καλύτερα από μας,γιατί λέει να μην κατηγορούν τα παιδιά της,ότι δεν την προσέχουν.φιλιά.